ไม่อยากดูและอ่านข่าว

ประสบการณ์ได้เคยอาศัยในประเทศเพื่อนบ้านในช่วงระยะเวลาหนึ่งนั้น ดีตรงที่เรามีตัวเปรียบเทียบกับประเทศเราที่ไปสัมผัสมาด้วยตนเอง เห็นก้าวย่างของประเทศเพื่อนบ้านที่เป็นก้าวย่างน้อยๆ ช้าๆ แต่มั่นคง มันสร้างความปวดใจให้เราคนในประเทศตนเองไม่น้อย เจ็บใจตรงที่ว่าคนในประเทศเรามันกำลังทำบ้าทำบออะไรกันอยู่ถึงได้เดินติดหล่มมานานแสนนานอย่างนี้ 


แน่นอนว่าเรามิได้ชื่นชมในกระบวนการแข่งขัน และมิได้มีจุดหมายอยู่ที่ชัยชนะเหนือหัวผู้ใด แต่เราก็น่าจะมีมารตฐานที่เราควรจะเอื้อมไปให้ถึงเพื่อความอยู่ดีมีสุขของคนในประเทศเรามิใช่หรือ และเมื่อเห็นคนข้างบ้านกำลังจะไปถึงเป้าหมายที่เคยหวังเหมือนกันในเวลาอันใกล้นี้ทั้งที่เคยเดินตามหลังนั้น มันย่อมนำมาซึ่งความเจ็บใจและหมดอาลัยในความเป็นไปของบ้านเมืองเราเอง เอาว่ะมันจะเป็นไงก็ชั่งหัวแม่งมัน กูขอแค่ตัวเองสบายใจก็พอ ทั้งที่เราก็เคยเอาใจช่วยเต็มที่ 


ข่าวการปะทะกันวานนี้ (๑๐.๐๔.๒๐๑๐) ทำให้ข้าพเจ้าไม่อยากจะติดตามข่าวสารเลย ทั้งที่เป็นคนติดข่าวสารมาก ช่องไหนที่รายงานการปะทะกันข้าพเจ้าจะข้ามไปดูช่องอื่นที่จรรโลงใจมากกว่า เพราะทันทีที่รู้ข่าวว่ามีการปะทะและมีคนบาดเจ็บล้มตายนั้น จากที่เคยเอาใจช่วยและกังวลว่าเมื่อไหร่เราจะรุดหน้าเสียที กลับกลายเป็นหมดกำลังใจสุดกำลัง พาลทำให้ไม่อยากรับรู้ข่าวสารใดๆ ทั้งสิ้น ยิ่งดูและยิ่งรับรู้มันก็ยิ่งหดหู่และหมดหวัง ติดอยู่ในบ่วงและหลุมเดิมๆ นี่แหละประเทศเรา แม่ง ถึงไม่เจริญซักที 


แต่ในอีกด้านก็ดีเหมือนกัน มันจะได้เดินต่อซักที จะให้มันอยู่รอดปลอดภัยเจริญรุ่งเรืองเยี่ยงอาณาประเทศเขา หรือจะเดินลงเหวก็ให้รู้กัน จะได้เตรียมทางหนีทีไล่ได้ถูก มิใช่กำตดอยู่อย่างนั้นไม่ไปทางไหนซักทาง 

salindongbayu