วันพุธที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2553

อุสตาซ โอ๊ะ บาโด ตายแล้ว

ชีวิตของข้าพเจ้าโลดแล่นไปด้วยความรู้สึกมากมาย ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่ด้วยความรู้สึก พยายามหล่อเลี้ยงและ เฝ้าสังเกตความรู้สึกต่อเหตุการณ์และบุคคลที่พบเจอ เมื่อย้อนคิดถึงเหตุการณ์ความรู้สึกจะจมอยู่กับประสปการณ์ในเหตุเกิดนั้นๆ นั่งคิดว่าข้าพเจ้าผ่านเหตุการณ์บีบเค้นเช่นนั้นมาได้อย่างไร สถานการณ์ที่มีแรงกดดันสูงขนาดนั้นข้าพเจ้าปะทะกับมันเข้าไปได้อย่างไร พยายามเหลียวมองทุกมุมมองของเหตุการณ์ และต้องสะดุดด้วยข้อเท็จจริงว่า ส่วนประกอบส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ได้หายไปนั่นคือ บุคคลผู้ซึ่งเป็นหนึ่งในองค์ประกอบของเหตุการณ์ อุสตาซโอ๊ะ บาโด ตายแล้ว จึงบังเกิดความรู้สึกอนิจจัง ทุกขัง ชีวิตไม่เที่ยง ข้าพเจ้าเห็นท่านใช้ชีวิตต่อสู้ทางการเมืองมามากต่อมาก ยืนตระหง่านบนโขดหินต้านลมแรง ณ ยอดผาสูงดินแดนซึ่งคนสามจังหวัดไม่กี่คนไปถึง แม้ข้าพเจ้าจะไม่เห็นด้วยในบางทัศนะที่ท่านมี และดูจะขัดแย้งกันลึกๆ ในใจข้าพเจ้า แต่นั่นหาใช่ปัญหา หากแต่แก่นสารของชีวิตที่ควรพิจารณาคือ การต่อสู้บนเส้นทางชีวิตของเรา การโลดแล่นนาวาชีวิตบนคลื่นความรู้สึกของตนเองอยู่ตลอดเวลานั้น ในเมื่อจุดจบของเราคือความตาย และบางครั้งก็จากไปโดยไม่มีการเตรียมพร้อมอันใดเลย แล้วการต่อสู้ทั้งหมด ความเจ็บปวด การพินิจพิเคราะห์ความรู้สึกของคนเช่นข้าพเจ้า มันจะมีประโยชน์อะไรบ้างหรือ เพราะยามความตายได้เดินมาเคาะประตูและชักชวนเราออกไปสู่ดินแดนพันธะสัญญา เราก็เป็นได้แค่ใบไม้หนึ่งใบในบรรดาใบไม้อีกไม่รู้จะพรรณนาจำนวนที่ปลิดขั่วแค่นั้นเอง โลกไม่ต้องการรับรู้ เทคโนโลยีไม่ได้ล่มสลายเพราะการตายของเรา แล้วอย่างนี้การต่อสู้อันวางอยู่บนพื้นฐานชุดความคิดปัจเจกชน การเฝ้าประคบประหงมความรู้สึกที่เคยมีมา ก็ไร้ค่าสิ้นดี


อุสตาซโอ๊ะ บาโด ตายไปโดยอาจจะไม่คิดว่าตนเองต้องตายในคืนนั้น แผนงานชีวิตหลายประการกำลังดำเนินไป ความคิดหลายความคิดกำลังโลดแล่น แต่มันก็ถูกคั่นกลางอย่างปัจจุบันทันด่วนด้วยโรคหัวใจ ย้อนมองดูตัวเองที่มักจะโลดแล่นแหวกว่ายอยู่ในความรู้สึก ดำเนินกิจกรรมนั้นอย่างเหม่อลอยเรื่อยๆ ทุกข์ระทมในบางโอกาส และถูกคั่นกลางอย่างปัจจุบันทันด่วนอย่างอุสตาซโอ๊ะ บาโด แล้วอะไรคือแก่นสารของกิจกรรมเหล่านั้นที่มีต่อความตาย


ประเด็นที่ข้าพเจ้ามัวเมาอยู่แต่กับความรู้สึก เฉกเช่นที่เราหลายๆ คนก็มัวเมาอยู่แต่กิจกรรมของตนเอง แต่ข้อเท็จจริงตกสำรวจคือ เราก็แค่ใช้เวลาเดินเข้าหาความตายใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เท่านั้นเอง ซึ่งทั้งสิ้นทั้งปวงเราแค่ไม่แน่ใจว่าเราจะไปเจออะไรหลังความตายที่ไม่เคยเตือนสติตนเอง




salindongbayu    

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น